Als een orkest

Na opnieuw een lange tussenpoos is het dan eindelijk zover. We kunnen aan DFC laten zien dat Drechtstreek meer kan dan zich laten inmaken met dubbele cijfers. Daar waar het orkest “Drechtstreek” vorige keer geen noot raakte is het nu een waar genot om te aanschouwen. Met de dirigenten Frank en Marc langs de zijlijn, speelt Drechtstreek vandaag een galavoorstelling. Met op doel onze tambourijn Joost. Lange tijd stil en afwachtend maar als hij in actie komt dan schittert hij boven alles uit met opvallende acties. Nooit te vroeg of te laat, maar altijd precies op het juiste moment. Achterin ondersteunt door onze twee backs, de trompetten. Voor hen is het niet voldoende om krachteloos te blazen, er moet kracht worden gezet, waarbij Jarno zich vandaag toont als een schuiftrompet. Als een duveltje uit een doosje komt hij telkens aan gesneld en voorkomt menig doelpunt. Henri, net genezen van de ziekte van Pfeiffer, perst alle lucht uit zijn longen en het klinkt weer als vanouds. Luca T vormt als aanvoerder de contrabas. Als laatste man vormt hij het fundament van het orkest en met alle rust heerst hij achterin. Natuurlijk bijgestaan door Jordi, onze grote trom. Elke slag is raak, elke kopbal klinkt als een mokerslag. Om een grote trom  loop je niet zo gemakkelijk heen. Op het middenveld zijn het de houtblazers die de muziek maken. Gianni en Robin fungeren als hobo, zij geven de toon aan in het spel en Reza vervult de hoofdrol in ons symphonie orkest. Hij bespeelt de viool vandaag virtuoos. Helaas verlaat hij naar driekart westrijd het veld met een geknakte snaar, maar wat klonk het mooi. Tja en dan onze piccolo Martino, het kleinste instrument van het veld, maar wat eist hij een hoofdrol op vandaag. Met prachtige combinatiespel met de tokkelinstrumenten Brett J en Brett G staat hij aan de basis van de 1-0. En wat klinkt deze 1-0 van Brett G prachtig. En ook Daniq tokkelt voorin een prachtig deuntje. Natuurlijk heb je in elk orkest ook een solist, Luca van S. Prachtige acties, maar op een gegeven moment denk je toch: “nu wil ik de rest van het orkest wel weer eens horen”. Maar wat een galavoorstelling wordt het. Geen enkele valse noot is te horen en DFC weet niet wat hen overkomt. Is dit hetzelfde team dat ze vorige keer nog wegspeelden? Ja, het is hetzelfde team, maar vandaag is elke noot raak en een 1-2 nederlaag klinkt daarom ook helemaal niet als een wanklank, maar een verdiend gelijkspel zou als muziek in de oren hebben geklonken. Dit orkest verdient vandaag een staande ovatie. Op naar de volgende vierkwarstmaat.

Groetjes Collarette